Marta & Artur

To nie było typowe zlecenie ślubne, to była przygoda

W tym wpisie chciałbym powrócić myślami do początku sezonu 2015. Był piękny majowy dzień i ta ekscytacja, że dziś znów będę mógł fotografować czyjś najważniejszy dzień w życiu. Do tego fantastyczna para młoda.

Przygoda zaczęła się w momencie gdy postanowiłem skrócić sobie drogę i z drugiego piętra zjechać windą. Nie mogłem wprost uwierzyć w to co się wówczas wydarzyło.  

Za 45 minut miała zacząć się uroczystość w kościele. Ciasna winda w niej 6 osób. Oprócz mnie w windzie byli jacyś sąsiedzi którzy jechali z wielką, kolorową interaktywną zabawką dla bobasów. Wszyscy ledwo się tam mieściliśmy.  Zabawka zwróciła moją uwagę, więc mimochodem zagaiłem, że będzie się czym pobawić gdybyśmy na przykład w tej chwili „Zacięlli Się w Windzie”. Te ostatnie słowa chóralnie wypowiedzieliśmy razem z sąsiadem trzymającym zabawkę. W tym samym momencie winda się zatrzymała.Do tej pory sądziłem że takie sytuacje są możliwe tylko w filmie. Temperatura rosła z minuty na minutę. Akcja ratownicza wydawała się trwać całe wieki. Przypomniały mi się kadry z polskich filmów, głównie tych Stanisława Barei. Na szczęście, dzięki „bohaterskiej” postawie konserwatora windy, który błyskawicznie przypedałował na swoim rowerze sytuacja została opanowana.

Ślub Marty i Artura zaczął się jak dobry film, potem atrakcji jedynie przybywało. To był przepiękny dzień i fantastyczna uroczystość w niesamowitym monumentalnym kościele.

Sesja plenerowa, na której spotkaliśmy się po kilku miesiącach nie ustąpiła niczym reportażowi. Stanowiła idealne dopełnienie tego pięknego majowego dnia. Z resztą zobaczcie sami.